Waar begin ik?
Gister avond is Meester op mijn vraag langsgekomen. Weeral. Weeral op mijn vraag.
Mijn kleintje is ziek, ik moest niet per se vroeg uit bed, alhoewel het deze ochtend als vanzelf ging. Dus is Meester toch nog langsgekomen.
Meester heeft leuke toekomst ideeën waar ik mee mag, kan en word in betrokken.
Hoe mooi het ook klinkt, ik snak naar een sessie.
En dat heb ik Meester duidelijk laten merken.
Hoe lief en teder hij ook was, hoe geil mij ook maakte, ik was weer eens de ondankbare sub!
Ik blijf testen.
Ik wankelde op de grens van hier en daar, en ik wou naar daar. Ik wou mijn hoofd leeg, mijn verstand op nul. Ik loop vreselijk ambetant, ik begrijp mezelf niet, en Meester is de dupe.
Gister heeft Hij het me goed laten voelen dat Hij er niet mee gediend was.
En het ergste van al... Ik voelde me piepklein worden.
"Je wil een Dom, toon dan respect voor je Dom!"
Meer en meer overvalt het subbig gevoel me als Meester bij me is. Van zo Hij binnenkomt en ik Hem gedag zeg, ben ik sub. Zijn sub.
Zo spreekt Hij mij aan, als Zijn sub! Mijn Meester.
"Zal je blijven van me houden? Ook als ik stout ben?" Ik lijk een kind die test, hoever ze kan gaan, voor ook Hij mij laat staan. Dat spookte gisteravond door mijn hoofd. Nee, vannacht, toen Meester weg was.
Hij heeft mij op mijn plaats gezet. Zijn handen in mijn hals. Pijnlijk dit keer.
Verdorie.
De voorloop was nochtans heerlijk.
Ik heb Meester geproefd, letterlijk en figuurlijk.
Hij is lekker, weet me te verwennen, weet me te raken.
Maar...
ik loop ambetant...
ik zit vol ongekende gevoelens...
vol onvervulde verlangens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten