7 - stoeiende pubers

Gisteravond, 20.30 was er afgesproken. Hij kon ietsje later zijn. Ietsje? Het werd 21.30... Ik kreeg het op mijn heupen. Ietsje later, tot daar aan toe, maar ruim een uur later? Nee, he, dat komt niet over. Toen hij dan uiteindelijk aankwam, liep ik dus pinnig. Trachtend niet te laten merken, ik had immers al een sms gestuurd, waarin ik aangaf dat ik het niet fijn vond, probeerde ik los te zijn.
Damned, ik heb hem gemist! Maar ik wil zijn moeite zien, ik wil voelen dat hij mij wil zien.
Wat tussen DI en mij is... Waar we oorspronkelijk het bdsm pad insloegen, wat aan de basis lag van onze ontmoeting, is niet meer. We bewandelen het lust-pad. En ook hier is er evolutie merkbaar. Gevoelens en emoties komen aan bod, diepere gesprekken. Het delen van leuke en minder leuke momenten.
Het vertrouwen dat door mijn toedoen een deuk had gekregen, leek zich gister weer wat te herstellen. We zijn er nog niet. Of tenminste, we zijn nog niet aan het doel die ik voor ogen houd. De vraag of we er geraken? Geen idee. Wat me het ene moment stoort, kan ik het andere moment perfect mee om.
Gister avond, vannacht, hebben we een heerlijke nacht gehad, vol lust, warmte, plagen, lachen. Een los liefdesspel. 't Voelde aan als 2 stoeiende pubers. Zorgeloos.
Nadien hebben we nagenoten van elkaars lichaam, strelen, voelen, beminnen bijna. Intiem en intens. Dit is wat ik al langer wist dat DI in zich heeft. Komt het dan toch beetje bij beetje tevoorschijn? Het geeft mij opnieuw het vertrouwen en de zin er verder op te bouwen.
Dit keer heb ik wel mijn massage-olie gebruikt. Zijn pezen deden pijn, ik heb geprobeerd het te verlichten. Wat ws niet gelukt is, maar hij heeft genoten van de 'massage'.
Hij is gebleven tot net geen 2 u vannacht. Het voelde of hij wel op zijn gemak was.
Bij het naar huis gaan toonde hij zijn zorgzame kant. Me toedekken met de deken, "verzorg je" reageren op mijn kuchen. "Blijf maar liggen." bij het vertrek. Heel graag was ik direct ingedommeld, maar ik had nog de lichten en tv uit te doen. Dan pas kon ik nagenieten. Op weg naar dromenland ontving ik de verwachtte sms dat DI thuis was. Tevreden en gerust vervolgde ik mijn weg.

Gister, mijn speelsheid, mijn brat-zijn, heeft hem vol zuigplekken gezet. Gelukkig kan DI dit wat wegmoffelen, ze zitten wat lager in zijn nek. He sorry, maar ik vind dit wel leuk. Het voelt als een tastbaar bewijs, jij bent van mij!! DI vraagt me dit niet meer te doen op zichtbare plekken. Dik tegen mijn zin geef ik toe.

Zolang we weten wat we aan elkaar hebben, eerlijk zijn, leg ik mij er (voorlopig) bij neer.