Een bericht waarvan ik niet weet of ik het al dan niet ga publiceren.
Ik geef mijzelf zo open, ik heb niet netjes gehandeld, en dat ga ik toegeven? Damned...
Aan de andere kant. Ach waarom niet. Waarom zou ik mijn negativiteiten niet toegeven? Ik ben heus niet het heilig engeltje. Ik wil geen verkeerd beeld ophangen van me. Ik wil open en eerlijk blijven. Aan een ander om te beslissen of die er wel of niet bij verder gaat.
Het is dat ik niet weet wat ik moet doen. DI, verdorie, hij blijft mij aantrekken. Ik blijf er op ingaan.
Ik heb nog al speelvriendjes gehad. Maar dit is zo anders. We maken elkaar kwaad, en die man blijft terugkomen. Ms idd omdat hij niemand anders heeft. Omdat ik me blijf openstellen. Ik weet het niet.
Hoe eerlijk is het dan van mij als ik mij openstel naar iemand anders? Iemand die wel weet wat hij wil, wat hij te bieden heeft. Iemand die zich openstelt en er voor wil gaan.
Ik heb onlangs iemand gekwetst, door met zijn gevoelens te spelen. Flirten en verleiden.
Dit wil en mag niet opnieuw.
Ben ik er wel klaar voor? Ben ik er klaar voor om met DI in mijn hoofd, iemand anders dat plaatsje te laten innemen?
Wil ik het?
Zo onwetend dat ik me voel. Vooral angstig.
Ik ben diep geraakt geweest, ik heb het proberen te plaatsen. Ik ben mijn beschermende muur weer gaan optrekken. Die muur, die wil ik niet laten neerhalen.
Om heel correct te zijn, open te zijn, en vrij te zijn, moet ik eerst het ene hoofdstuk kunnen sluiten vooraleer ik aan een nieuw begin.
En net dat kan ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten