Mijn hoofd doet pijn, ik voel een leegte diep in me. Jaloezie en kwaadheid vechten om de eerste plaats. Gevoelens en emoties tracht ik te verdringen. De gebeurtenissen leiden mijn dag, het niet willen uit mijn warme bed komen, de troost van de deken willen blijven voelen. Een plaatsje zoeken om het weg te stoppen. Lessen er uit halen. En toch trachten sterk genoeg te zijn om de dagelijkse bezigheden te hernemen. Met uitzondering van vandaag dan maar. Toch ga ik me straks storten op mijn strijk, en de capuchon die ik aan het maken ben. Daarnaast heb ik de jongste thuisgehouden van school, het gevolg van niet uit bed te komen, waar ik nu toch spijt van heb.
Gedane zaken nemen geen keer. Alhoewel... mezelf kennende. Ik laat de deur heel lang open staan. Tot ik die dicht doe. Dan gaat die onverbiddelijk op slot. Andere mensen weet ik de deur dicht doen, en weer open... Tja, ik ben ik.
Ms toe te schrijven aan mijn 'rotkarakter', zoals hij me gister verweet. Hij heeft me geraakt, hij heeft me gekwetst. Het was niet de eerste keer. Zoals meer dan dit niet de eerste keer was.
Steeds als ik aangeef de handdoek in de ring te gooien, komt hij moeite doen. Weet hij mij te paaien. Ik zie en hoor het anders dan hij het aangeeft. Wat mij om duidelijkheid doet vragen. Wat ik niet altijd krijg.
Nu sta ik weer voor een keuze. Loslaten of verdergaan. Beiden liggen moeilijk. Als ik loslaat, moet ik iets anders vinden om me op te storten, anders grijp ik te gemakkelijk terug. Als ik verderga... gaat het gewoon verder zoals het tot nu toe liep.
Intussen op skype...
enkele flarden uit het gesprek,
Het begon dus gisteren, ik die me misselijk voelde. Ik die ontevreden was dat hij niet wou langskomen. Ik die dat naar hem toe uitte. "Je toontje bevalt me niet." kreeg ik te horen. Tja, dat was een druppel te veel. Ik gaf het eerlijk aan: "Ik kan het ff nie meer, ik kan weer met mezelf geen weg...ik heb het lastig met NEE." Dan stel ik hem de vraag: "Ben ik enkel sex en spel, een passage." Ik wou daar een antwoord op hebben, voor mijn eigen gemoedsrust, naar het al dan niet creeëren van verwachtingen. "Ja," antwoord hij eerlijk, "sex en spel maar ik weet niet waar dat heen gaat." Dat laatste wist ik al langer. Hij laat het open. "Je weet dat ik gevoelens koester, en ze gaan alleen maar dieper," geef ik eerlijk toe, "ik wil hier niet gekwetst uitkomen, en zoals het er nu voor ligt, zal dat wel gebeuren. Ik moet je toch niets gaan vragen dat je me niet kan bieden, wat doet het er dan nog toe? We spreken gewoon verder af voor sex en spel, als het BEIDEN past en daarnaast hebben we geen verantwoordelijkheden naar elkaar toe of verwachtingen. Als je ergens instapt met het idee 'enkel spel en sex' dan ga je je er niet verder voor openstellen, ik ben er in gestapt met oog op meer, ik stelde me vanaf het eerste moment open, ik had je nog niet ontmoet toen ik al zei waar ik voor open stond." gaat het verder.
Hij is kieskeurig op vlak van emotionele binding, hij is zich bewust dat ik niet zijn type ben. Dat is in het eerste gesprek ter sprake gekomen. Hij is moeilijk. Wat moet ik mij dan NU nog illusies maken? Geen toch? "Pak het moment en geniet er van, de rest zien we wel." heeft hij me gezegd. Wel, dat doe ik nu, maar ik laat me niet langer tegenhouden om me open te stellen. Hij vindt het niet leuk dat ik mij openstel. Ik deed het niet en hoopte tegen beter weten in. Ik wil niet langer tegen een muur van onbeantwoorde gevoelens oplopen.
Hij blijft me paaien. Hij heeft me in zijn macht. Een opmerking van mij komt ie positief te beantwoorden. Ik stel hem de vraag of ik daar nog goed genoeg voor ben. "Je hebt idd een grote bek." reageert hij. Tja, dat weet ie al langer of vandaag. Wat niet wil zeggen dat hij het leuk vindt. "Kom af en straf me..." daag ik hem uit. "Neen, das te gemakkelijk, ik ga het anders aanpakken." reageert hij. Verdorie, mijn post over brat heeft hem toch enigszins wegwijs gemaakt. Ik ben teleurgesteld, en geef dat toe aan hem. "Neen, jij hebt mij teleurgesteld, door je grote mond heb je me vanavond weer van je weg geduwd." reageert hij. "Ach jong, ge zegt gewoon wat ik geschreven heb, handig he, zo een dagboek, hoef je zelf geen excuses te verzinnen." reageer ik kwaad. "Je bent er vanavond te ver over gegaan." zegt hij. "Ik ben al verder of dit gegaan, je was gewoon niet van plan te komen! Djeezes, ik heb geen zin er verder op in te gaan, laat het maar." reageer ik weer.
Het gaat er steeds zo heftig aan toe tussen ons als we in discussie gaan. Idd, ik heb een grote mond, ik zwijg niet. Toch trekken we steeds naar elkaar toe. We blijven elkaar opzoeken. Is dit dan wat ik wil? Nee, niet helemaal. Ja, er zit een zekere spanning in. Maar, zoals ik al meer dan eens heb aangegeven, ik wil kunnen bouwen op sterke fundamenten, niet op luchtkastelen. En hij is momenteel een luchtkasteel.
Intussen ga ik wat chatten op kinky chat. Als vrouw heb je daar altijd heel veel reactie. Wetende dat er heel wat fake tussen zit, doet het toch goed om wat virtuele positieve aandacht en aantrekking te hebben. Heel wat personen doen zich echter anders voor dan ze zijn. Eens je hen dan op skype hebt toegevoegd, verandert het gesprek meestal richting ongewenst. Mijn grote mond gaat het aangeven dat ze te ver gaan, en ik verwijder hen uit mijn contactenlijst.
Echter, dit keer is er iemand gebleven, anderhalf uur heb ik geskypt. We raakten niet uitverteld. Hij liet me een eerlijke open indruk na. De cam stond aan, nee, niet om te spelen, maar ik kon wel gezichtsuitdrukkingen lezen. Meer nog, er is me gevraagd vrijdag af te spreken. Ik heb er nog niet op geantwoord. Maar 'k denk wel om af te spreken. Gewoon een vrijblijvende babbel. Hij kan en wil mij niet bieden wat ik zoek. Waarom dan er nog energie in steken? Waarom nog verder mij frustreren?
Opnieuw zeg ik dit aan hem, dat ik er over denk vrijdag af te spreken. "Je bekijkt het maar dan." reageert hij. "Idd, als jij mij geen voldoening geeft..." geef ik antwoord. "Niet met zo'n gedrag en rotkarakter." kaatst hij terug. "Pardon?" ben ik verbouwereerd, "maar dat rotkarakter was wel goed genoeg voor sex dan? Je hebt gelijk, ander en beter he, je zal wel gauw weer iemand anders hebben, getverdikke, rotkarakter zeggen tegen mij." ben ik boos. Ik had hem rotzak genoemd. "Ja, je wist verdorie van mijn gevoelens, je voedt ze, en dan, na 2 maand kom je eindelijk eerlijk toe te geven dat ik enkel sex en spel ben." ga ik verder. "Fuck you, ik hebt zo nie gezegd." verdedigt hij zich. "Ja idd fuck me, graag :P" daag ik weer uit, "jawel, scrol maar es terug, zo heb je t wel gezegd." Als bewijs kopieer en plak ik het.
We zijn gelijk kleine kinderen die ruzie maken. Ik laat mij de mond niet snoeren.
"Maar..." probeert hij. "Nee, niks maar, zo hou je me al geruime tijd aant lijntje, dat kan op alles uitdraaien en dat kan op niks uitdraaien, en met mijn ROTKARAKTER..." snoer ik hem de mond. "Waarom zet je mij voortdurend onder druk?" verdedigt hij zich. "Jij voelt je nie lekker, ok, dat is niet fijn, maar je maakt godverdomme mijn kop ook zot, ik heb geen relatie, met niemand, is dat duidelijk? Je bent mijn slet." "Wat ik maak je kop zot?" begrijp ik niet. "Met je discussies." legt hij me uit. "Weet ik wel dat je niemand hebt, en ms ben ik je slet... maar enkel nog in t spel... niet meer exclusief, ik stel me open, ik ga verder..." concludeer ik. "Zeg dan gewoon waar het op aan komt he, wat ik al zolang aanvoel, geef je nu pas toe, stel je es in mijn plaats!!" merk ik nog op. "Wil je me wegdrijven? Dan ben je anders goed bezig." vraagt hij me. "Ik heb je nooit echt gehad," geef ik toe, "hoe moeilijk ik het ook heb... ik moet loslaten. Gevoelens moeten slijten..."
"Moet ik me verder nog verantwoorden naar je? Ik heb mijn avonden steeds vrij gehouden, nu dus niet meer!" ga ik verder. "Als je het op een ander gaat zoeken, hoef je bij mij niet meer te zijn, dat weet je." antwoordt hij.
"Je hebt me van fet afgehaald? Niet meer eigenaar van?" zie ik na een fl bezoek, "Te laf om het me te zeggen?" "Je wil verder gaan," legt hij uit, "dan verander ik dat." Ok, het gaat mij om de manier waarop!!
"Ik denk, nee, ik weet zeker, dat het hier stopt, helemaal, het doet pijn, ik laat niet graag los, ik heb genoten... maar voor mezelf moet ik afsluiten!" sluit ik voor mezelf af.
Deze middag herneem ik deels het gesprek,
"Ga je de blog nog volgen?" ben ik toch wel nieuwsgierig. "Ik volg die ja." antwoordt hij. "Ondanks dat er tussen ons een punt achter gezet is?" vraag ik verbaasd. "Als je dat wil dat het stopt, stopt het." reageert hij. "Is dat gister niet duidelijk geworden?" geef ik aan. "Goed, dan ga ik je blog niet meer volgen." krijg ik terug. "Waarom nog energie en tijd in elkaar steken?" vraag ik nog. "Omdat er missch meer band is dan je denkt. Geen relatie. Maar wel een band." paait hij me. "Ja ne sexband." toon ik me hard. "Das een probleem blijkbaar." concludeert hij. "Verdorie, ik heb zo veel gevraagd, uitleg, wat ik al dan niet mag verwachten, hints en tips gegeven... en nu ik de handdoek in de ring wil gooien, weet je op me in te spelen." reageer ik.
"Je bent nog steeds mijn slet." krijg ik plots op mijn scherm. "Werk niet op me gemoed, speel niet met me gevoel!!" verdedig ik me. "Ik speel niet met je gevoel." reageert hij. "Je zal met iets veel straffer uit de hoek moeten komen." daag ik weer uit. "Ik zeg je zoals het is. Straffer? Zoals een leiband?" vraagt hij. "Jawel, je weet mijn gevoelens naar je toe, en je maakt er gebruik van. Neen , niet spelgewijs, geen leiband. Je zal het zelf moeten uitzoeken, ik heb genoeg getracht je de weg te wijzen... doe zelf maar moeite, maar... hou er rekening mee, ik wacht niet... niet meer... kan je weer zeggen dat ik push."
Wat een story, wat een rollercoaster. Een soap op zich. Voor mij is het goed geweest. Hij heeft me genot bezorgd. Maar ook pijn. Onze wegen liepen naast elkaar en lopen nu uiteen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten